Αληθινή ιστορία: «Βρήκα τον έρωτα της ζωής μου στο Ρουκ Ζουκ του ΑΝΤ1»!

Κι όμως! Πότε δε ξέρεις που και πότε θα σου χτυπήσει ο έρωτας την πόρτα. Παίκτρια μας αφηγείται την αληθινή ιστορία που της άλλαξε τη ζωή: «Βρήκα τον έρωτα της ζωής μου στο Ρουκ Ζουκ του ΑΝΤ1»!

«Λύσσαξε η παρέα μου να πάρουμε μέρος σε ένα από τα παιχνίδια της τηλεόρασης. Ενώ μου άρεσε η ιδέα, κάτι με σταματούσε. Διαλέξαμε το «Rouk Zouk» καθώς ήταν το μόνο που θα παίζαμε ταυτόχρονα και οι πέντε. Ασε το άλλο, που σκεφτόμουν τα σχόλια των γύρω μου. «Επρεπε να απαντήσεις εκείνο», «Γιατί δεν σκέφτηκες το άλλο...;», «Μα πώς κόλλησες σε αυτό» κ.λπ. Με τα πολλά πάντως με έπεισαν. Πότε κάναμε αίτηση, πότε βρεθήκαμε στο πλατό με τη Ζέτα, ούτε που το κατάλαβα. Μπορεί όντως να κερδίσαμε για λίγες εβδομάδες και να μπήκαν στο λογαριασμό μου κάποια έξτρα χρήματα για τις διακοπές, το καλύτερο όμως ήταν πως γνώρισα τον Πάνο. Παίκτης της αντίπαλης ομάδας που εξοντώσαμε, θέλησε να ανταλλάξουμε τηλέφωνα και μάλιστα το ίδιο κιόλας βράδυ μού πρότεινε να πάμε για ποτό. Κάτι πολύ όμορφο ξεκινούσε και το καταλαβαίναμε αμφότεροι. Ηταν στην ηλικία μου, γύρω στα 25 δηλαδή, φοιτητής και εκείνος αλλά σε άλλη κατεύθυνση και με γούστα πολύ κοντά στα δικά μου.

Οι παρέες μας -με τις οποίες είχαμε πάει στο παιχνίδι- ενώθηκαν, κάναμε πολλή παρέα και συχνά όλοι μας πείραζαν. Μας έλεγαν «Rouk Zouk ζευγάρι». Λίγο καιρό αργότερα, ο Πάνος μού ανακοίνωσε πως θα ήθελε να ζήσει μαζί μου αλλά όχι στην πόλη μας την Αθήνα, αλλά στην Κρήτη. Ημασταν και οι δύο στο τελευταίο έτος των σπουδών μας, οπότε -όπως έλεγε- αντί να ψάχνουμε δουλειά στην Αθήνα, θα ψάχνουμε στην Κρήτη. Και όμως τον ακολούθησα, παρά τις αντιρρήσεις των γύρω μου. Σήμερα, ένα χρόνο μετά που γράφω αυτή την επιστολή, το μόνο που νιώθω είναι δικαίωση. Εχοντας στο πλευρό μου εκείνον, και τα πιο αδύνατα έμοιαζαν πιθανά. Με θάρρος και όρεξη διεκδικήσαμε τη δουλειά των ονείρων μας, βρήκαμε το σπίτι που μας άξιζε με θέα τη θάλασσα και πριν ένα μήνα περίπου έμαθα πως σε περίπου οκτώ μήνες θα φέρω στον κόσμο το παιδί μας. Χαρά, προσμονή και άγχος. Αυτά νιώθουμε και προχωράμε. Αν έμαθα πάντως κάτι από όλη αυτή την ιστορία ή ακόμα καλύτερα το παραμύθι που ζω, είναι πως πρέπει να αφήνουμε τα πράγματα να συμβαίνουν. Χωρίς άγχος, βιασύνη και πολλή σκέψη. Και στα δικά σας.»

ΠΗΓΗ:TV24